Ο αρχιστράτηγος της Ελληνικής Επανάστασης Θεόδωρος Κολοκοτρώνης γεννήθηκε στο Ραμοβούνι της Μεσσηνίας, αλλά η καταγωγή του όπως αναφέρει ο ίδιος ήταν «από το Λιμποβίσι της επαρχίας Καρυταίνης», ένα από τα σημαντικά χωριά της Αρκαδίας. Ο πατέρας του (Κωνσταντής Κολοκοτρώνης) συμμετείχε στα Ορλοφικά (1770) και σκοτώθηκε από τους τούρκους.
Ένα συνοπτικό χρονολόγιο που περιγράφει την ζωή του, έχει ως εξής:
Τα πρώτα χρόνια:
1780 (10 ετών): Οι οθωμανοί κυνήγησαν την οικογένειά του, η οποία αναγκάστηκε να φύγει από τον πύργο της Καστάνιτσας στη Μάνη και να βρει καταφύγιο στη Μηλιά της Μάνης.
1785 (15 ετών): Αφού πρώτα είχε περάσει τα παιδικά του χρόνια στη Μάνη, το 1785 μετεγκαταστάθηκε με τη μητέρα και τα αδέρφια του στο χωριό Άκοβος όπου ζούσε κάποιος συγγενής του. Διορίστηκε αρματωλός εναντίον των κλεφτών που λυμαίνονταν την περιφέρεια του Λεονταρίου.
1790 (20 ετών): Παντρεύεται στον Άκοβο την κόρη προεστού του Ακόβου, Αικατερίνη Καρούτσου. Στον Άκοβο έζησε τα επόμενα 7 μέχρι το 1797 χρόνια σαν οικογενειάρχης και νοικοκύρης, απέκτησε κτήματα, σπίτι και περιουσία. Επίσης εκεί γεννήθηκαν τα πρώτα παιδιά του. Η δράση του Κολοκοτρώνη σιγά-σιγά απλώθηκε, μαζί με τη φήμη του, σ' όλη την Πελοπόννησο.
1802 (32 ετών): Eίχε γίνει τόσο επικίνδυνος στους κατακτητές, ώστε ο βοεβόδας της Πάτρας πέτυχε να εκδοθεί σουλτανικό φιρμάνι που τον καταδίκαζε σε θάνατο και ανάθετε την εκτέλεση στους προεστούς, οι οποίοι αν δεν κατόρθωναν να τον σκοτώσουν θα εκτελούνταν οι ίδιοι.
1805 (35 ετών): Έχοντας αποκτήσει πείρα και στη θάλασσα ως κουρσάρος, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης θα λάβει μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις του ρωσικού στόλου στον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Τον Ιανουάριο του 1806 και ενώ βρισκόταν στην Πελοπόννησο βγήκε διάταγμα δίωξής του. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να ακολουθήσει πολύμηνη περιπετειώδης και δραματική καταδίωξή του από τους τούρκους σε πολλά χωριά και πόλεις της Πελοποννήσου.
Κατάφερε τελικά, μαχόμενος, να διαφύγει με πλοιάριο, φεύγοντας από περιοχή στα δυτικά του Λακωνικού κόλπου και περνώντας στα ρωσοκρατούμενα Κύθηρα.
1810 (40 ετών): Από το 1810 υπηρέτησε στο ελληνικό στρατιωτικό σώμα του αγγλικού στρατού στη Ζάκυνθο, όπου γρήγορα διακρίθηκε και έφτασε στο βαθμό του ταγματάρχη.
Η συμμετοχή του στην Φιλική Εταιρία και οι προετοιμασίες της Επανάστασης:
1818 (48 ετών): Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία και τον Ιανουάριο του 1821 ξαναγύρισε στη Μάνη όπου άρχισε να προετοιμάζει την Επανάσταση στην Πελοπόννησο γνωρίζοντας ότι η ημέρα έναρξης ήταν η 25 Μαρτίου (Ημέρα Ευαγγελισμού της Θεοτόκου). Βρέθηκε στην Καλαμάτα κατά την αναίμακτη κατάληψη της πόλης στις 23 Μαρτίου 1821 υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και την πομπώδη δοξολογία. Είχε οριστεί στις 25 Μαρτίου να βρίσκονται όλοι οι οπλαρχηγοί στις επαρχίες τους ώστε να κηρυχθεί η Επανάσταση, όπως και έγινε.
Στα χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821:
1821-1822 (51 – 52 έτων): Πρωταγωνίστησε σε πολλές στρατιωτικές επιχειρήσεις του Αγώνα, όπως στη νίκη στο Βαλτέτσι (13 Μαΐου 1821), στην άλωση της Τριπολιτσάς (23 Σεπτεμβρίου 1821), στην καταστροφή της στρατιάς του Δράμαλη στα Δερβενάκια (26 Ιουλίου 1822), όπου διέσωσε τον Αγώνα στην Πελοπόννησο, αφού πρυτάνευσαν η ευφυΐα και η τόλμη του στρατηγικού του νου. Οι επιτυχίες αυτές τον ανέδειξαν σε αρχιστράτηγο της Πελοποννήσου.
1825-1828 (55- 58 ετών): Aντιμετώπισε τον Ιμπραήμ. Χωρίς να έχει πολυάριθμο στρατό διεξήγαγε κλεφτοπόλεμο που διήρκεσε ως το 1828, όταν
στην Ελλάδα έφτασε το στράτευμα του Γάλλου στρατηγού Μεζόν για να ενισχύσει την χώρα μας ενάντια στα
αιγυπτιακά στρατεύματα. Αξίζει
να τονιστεί η στρατηγική φυσιογνωμία του Κολοκοτρώνη, καθώς διοικούσε τα
στρατεύματα με ιδιοφυή τρόπο, χρησιμοποιώντας τις τακτικές του κλεφτοπολέμου,
ώστε να μπορεί να αντεπεξέρχεται το στράτευμα στην αριθμητική υπεροχή του αντιπάλου.
Ενδεικτικό στοιχείο του αγώνα του 1821 είναι το παρακάτω απόσπασμα από τα
απομνημονεύματα του:
«O Ιμπραΐμης μου επαράγγειλε μια φορά διατί
δεν στέκω να πολεμήσωμεν (κατά μέτωπον). Εγώ του αποκρίθηκα, ας πάρη
πεντακόσιους, χίλιους, και παίρνω και εγώ άλλους τόσους, και τότε πολεμούμε, ή
αν θέλη ας έλθη και να μονομαχήσωμεν οι δύο. Αυτός δεν με αποκρίθηκε εις
κανένα. Και αν ήθελε το δεχθή το έκαμνα με όλην την καρδιάν, διότι έλεγα αν
χανόμουν, ας πήγαινα, αν τον χαλούσα, εγλύτωνα το έθνος μου».
1835 (65 ετών): Μετά την ενηλικίωση του Όθωνα το 1835, ο Θεόδωρος
Κολοκοτρώνης ονομάστηκε και επισήμως στρατηγός και έλαβε το αξίωμα του «Συμβούλου της
Επικρατείας».
Προς τα τέλη της ζωής του ο Γέροντας του Μοριά, υπαγόρευσε
τα απομνημονεύματά του στον Γεώργιο Τερτσέτη τα οποία εκδόθηκαν το 1846 με τον
τίτλο «Διήγησις συμβάντων της ελληνικής
φυλής από τα 1770 έως τα 1836». Κυκλοφόρησαν το 1851 και αποτελούν μία
σημαντική πηγή για την Ελληνική Επανάσταση.
Ο Κολοκοτρώνης άφησε του τη γη και πέρασε στην ουράνια πατρίδα στις 4 Φεβρουαρίου του 1843, ήταν τότε 73 ετών.
Κηδεύτηκε με κάθε επισημότητα στην Αθήνα. Το φέρετρο με το νεκρό του ακολούθησε πομπή χιλιάδων λαού σε μια κατανυκτική διαδρομή. Γύρω του βρίσκονταν όλοι οι εναπομείναντες εν ζωή συμπολεμιστές του, όπως οι Γεώργιος Κουντουριώτης, Τζαβέλας, Δημήτρης Πλαπούτας, Ρήγας Παλαμήδης, Μακρυγιάννης, Γιατράκος, Δεληγιάννης κ.α. Στα πόδια του είχε εναποτεθεί μια τουρκική σημαία για να συμβολίζει τις μεγάλες του νίκες επί των οθωμανών καθ όλη τη διάρκεια της επανάστασης.
Πηγή κειμένων από: el.wikipedia.org/wiki/Θεόδωρος_Κολοκοτρώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου