Σήμερα με τα τεχνολογικά μέσα που έχουμε υπάρχουν αρκετά ερεθίσματα για ροπή προς την αμαρτία. Όσο κι αν οι Άγιοι θεωρούν σωστές τις δοκιμασίες άλλο τόσο αποδοκιμάζουν την αμαρτία.
Όσο γλυκιά κι αν φαίνεται η αμαρτία, όσο κι αν σκεφτόμαστε ότι η καρδιά μας το θέλει, ότι «μια ζωή την έχουμε» ή κάτι άλλο πρέπει να μάς έρχεται στο νου ο στίχος ενός ψαλμού «Μην επιτρέψεις να παρεκκλίνει η καρδιά μου σε λόγους και αποφάσεις πονηρές, ώστε να παρασυρθώ σε ανόητες προφάσεις, για να δικαιολογήσω ολοφάνερες αμαρτίες μου...» (ψαλμός 140 στίχος 4). Εκείνη την ώρα πρέπει να αγωνιστούμε. Να μην το αφήσουμε ούτε για αύριο (αφού δεν υπάρχει εγγύηση ότι θα υπάρχει), ούτε αργότερα. Τώρα ! Όχι για κάποιον άλλον, ούτε για τον Θεό. Για μας! Ναι για μας. Ας το βάλουμε σαν στόχο. Ας το δούμε σαν έναν αγώνα που αν δεν κάνουμε την αμαρτία κερδίζουμε εμείς και αν χάσουμε κερδίζει ο διάβολος. Και δεν κερδίζουμε κάτι προσωρινό. Αλλά την αιώνια βασιλεία των ουρανών. Σ' αυτόν τον αγώνα δεν είμαστε μόνοι αλλά με συμμάχους. Έχουμε σύμμαχο πρώτα απ' όλα τον Θεό (και ισχυρότερος σύμμαχος δεν μπορεί να υπάρξει! ). Έχουμε τον φύλακα- άγγελο που διαρκώς μάς φυλάσσει. Την Παναγία. Όλους τούς Αγίους. Για όσους υπομένουν ενάντια στα πάθη και τούς πειρασμούς μίλησε ο Όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής «Λοιπόν τίποτε άλλο δεν επιθυμώ και τόσο πολύ αγαπώ, όσο να ακούω ότι κάνετε υπομονή στους πειρασμούς.»[1]. Να αντισταθούμε. Την ώρα που θα μάς έρθει η αμαρτία ας πούμε την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Ας διαβάσουμε Αγία Γραφή ή λόγους Αγίων (ή τον βίο τους). Ας πάρουμε σαν παράδειγμα τον μυθικό Οδυσσέα. Γυρνώντας στην Ιθάκη αυτός και οι ναύτες στο πλοίο του συνάντησαν τις Σειρήνες όπου ενώ ακουγόταν το μαγευτικό τους τραγούδι όποιος πλησίαζε τον έτρωγαν. Μετά από συμβουλές τής Κίρκης οι ναύτες έβαλαν κερί στα αυτιά τους για να μην μαγευτούν ενώ ο Οδυσσέας δέθηκε στο κατάρτι. Τού άρεσε, μαγεύτηκε, ήθελε να πλησιάσει αλλά σκέφτηκε τι θα γινόταν και δέθηκε περισσότερο στο κατάρτι. Έτσι και μεις. Παρότι η αμαρτία όπως προείπα είναι γλυκιά, ίσως την ώρα που θα μάς έρθει να κάνουμε την αμαρτία ή αφού την κάνουμε θα σκεφτόμαστε αν είναι αμαρτία. Παρότι μάς περνά από το μυαλό να την κάνουμε πρέπει να δεθούμε σκληρά και να αντισταθούμε στο γλυκό πειρασμό γιατί θα υπάρχει το "πῦρ τὸ αἰώνιον" (Ματθ. κεφάλαιο 25 στίχος 41). Φυσικά το γεγονός ότι την κάναμε δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει επιστροφή (η υπερβολική λύπη και η σκέψη ότι δεν θα συγχωρεθούμε ποτέ είναι άλλο ένα κόλπο τού διαβόλου). Πρέπει να οδηγηθούμε με συντετριμμένο πνεύμα στην εξομολόγηση.
Σε έναν κόσμο λοιπόν που βασιλεύει η αμαρτία γιατί αντικαταστάθηκε από την αρετή ας γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να υπάρχει. Και αυτό θα γίνει με την αλλαγή τρόπου και στάση ζωής.
Θεοδώρογλου Ευάγγελος πτυχιούχος Ιερατικών Σπουδών
Ανωτάτης Εκκλησιαστικής Ακαδημίας Θεσσαλονίκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου