Ένας από τους πρωτεργάτες της Ελληνικής επανάστασης ήταν ο Αλέξανδρος Υψηλάντης. Ήταν Έλληνας πρίγκιπας, στρατιωτικός, λόγιος και αρχηγός της Φιλικής Εταιρείας.
Αρχικά γεννήθηκε την 1η Δεκεμβρίου του 1792 στην Κωνσταντινούπολη και ήταν πρωτότοκος γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη. Ανατράφηκε σε περιβάλλον που διαπνεόταν από έντονο πατριωτισμό κι έλαβε εκλεκτή μόρφωση.
Στην Πετρούπολη, όπου ακολούθησε τον πατέρα του, φοίτησε στη Σχολή του Σώματος των Βασιλικών Ακολούθων και στη συνέχεια υπηρέτησε στα σώματα της αυτοκρατορικής φρουράς. Διακρίθηκε στους πολέμους κατά του Ναπολέοντα, ενώ στη μάχη της Δρέσδης, στις 27 Αυγούστου 1813, έχασε το δεξί του χέρι.[1]
Το 1814-1815 συμμετείχε και αυτός ως μέλος της αυτοκρατορικής ακολουθίας στο Συνέδριο της Βιέννης με το βαθμό του υποστράτηγου.[2]
Τον Μάρτιο του
1820 ο Εμμανουήλ Ξάνθος του πρόσφερε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας. Την
αποδέχθηκε στις 12 Απριλίου,
αφού πρώτα έγιναν δεκτοί οι όροι που έθεσε, και αμέσως άρχισε την οργάνωση του σχεδίου
για την έναρξη της Επανάστασης.
 |
Για ποιους λόγους επιλέχτηκε η Μολδοβλαχία;
1) Ήταν υπό την προστασία των Ρώσων
2) Δεν υπήρχε Τουρκικός στρατός
3) Είχε πολλούς Χριστιανούς[4]
4) Ο ι τοπικοί άρχοντες ήταν Έλληνες Φαναριώτες[5]
Στις 24 Φεβρουαρίου ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κυκλοφόρησε
την προκήρυξη «Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος»
(απόσπασμα της Προκήρυξης)
«Η ώρα ήλθεν, ω
Άνδρες Έλληνες! Προ πολλού οι λαοί της Ευρώπης, πολεμούντες υπέρ των ιδίων
Δικαιωμάτων και ελευθερίας αυτών, μας επροσκάλουν εις μίμησιν, αυτοί, καίτοι
οπωσούν ελεύθεροι, επροσπάθησαν όλαις δυνάμεσι να αυξήσωσι την ελευθερίαν, και
δι’ αυτής πάσαν αυτών την Ευδαιμονίαν.
Οι αδελφοί μας και φίλοι είναι πανταχού έτοιμοι, οι Σέρβοι, οι Σουλιώται, και
όλη η Ηπειρος, οπλοφορούντες μας περιμένωσιν· ας ενωθώμεν λοιπόν με
Ενθουσιασμόν! η Π α τ ρ ί ς μ α ς π ρ ο σ κ α λ ε ί!»[6]
Στις 26 Φεβρουαρίου 1821 στο ναό των Τριών Ιεραρχών τελείται δοξολογία, κατά την
οποία ο Μητροπολίτης Βενιαμίν ευλογεί πρόχειρη σημαία με έμβλημα το Σταυρό και, κατά το βυζαντινό τυπικό, παραδίδει το ξίφος στον
Αλέξανδρο Υψηλάντη.
Στη συνέχεια συγκροτείται ο Ιερός Λόχος αποτελούμενος από 500 σπουδαστές. Στις 4 Μαρτίου οι Έλληνες ναυτικοί κυριεύουν και εξοπλίζουν 15 πλοία, ενώ στις 17 Μαρτίου ο Υψηλάντης υψώνει τη σημαία στο Βουκουρέστι, αντιμετωπίζοντας το στρατό τριών πασάδων στο Γαλάτσι, το Δραγατσάνι, τη Σλατίνα, το Σκουλένι και το Σέκο.
Δυστυχώς όμως, ο στρατός του Υψηλάντη καταστράφηκε στη μάχη του Δραγατσανίου στις 7 Ιουνίου 1821 και υποχώρησε προς τα αυστριακά σύνορα. Οι λόγοι της αποτυχίας του θα πρέπει να αναζητηθούν κυρίως στην έλλειψη αξιόμαχων δυνάμεων και στην άρνηση του ηγέτη των Βλάχων Θεόδωρου Βλαδιμιρέσκου να τον συνδράμει οικονομικά και στρατιωτικά.
Ο Υψηλάντης παραδόθηκε στους Αυστριακούς, φυλακίστηκε και απελευθερώθηκε στις 24 Νοεμβρίου 1827. Η κλονισμένη υγεία του δεν του επέτρεψε έκτοτε να βοηθήσει το επαναστατημένο έθνος. Δύο μήνες μετά την αποφυλάκισή του στις 31 Ιανουαρίου 1828 πέθανε στη Βιέννη.[7]
Ο ηρωισμός και οι αγώνες του Αλέξανδρου Υψηλάντη δεν θα ξεχαστούν, μπορεί η επανάσταση στη Μολδοβλαχία να απέτυχε, όμως άνοιξε τον δρόμο προς την Ελευθερία και έγινε το πρότυπο και το σύμβολο για όλους τους σκλαβομένους Έλληνες. Μάλιστα εκείνη την περίοδο ξεκινάνε και οι επιτυχημένες επαναστατικές κινήσεις στον Μοριά και στην Ρούμελη.
Πατσιαλάς Ανέστης
Φοιτητής προγράμματος Ιερατικών Σπουδών ΑΕΑΘ
[2]https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A5%CF%88%CE%B7%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82_(%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82)
[5]https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%BF%CF%82_%CE%A5%CF%88%CE%B7%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B7%CF%82_(%CE%A6%CE%B9%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου