Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;»

 

Το σημερινό Ευαγγέλιο, αντιπροσωπεύει και τη σημερινή εποχή, την οποία ζούμε.

Ο άνθρωπος δεν μπορεί να ηρεμήσει ακόμα και όταν κερδίσει όσα βάλει στόχο. Κάτι μέσα του τρώει την ψυχή του και δεν νοιώθει ποτέ ολοκληρωμένος.

Έτσι, και στη συγκεκριμένη περικοπή, ο πλούσιος νέος, έχοντας όσα ήθελε (λεφτά, περιουσία κλπ.), δεν αρκέστηκε σε αυτά. Αναζητούσε κάτι το ανώτερο πνευματικό· κάτι το οποίο θα ήθελε για να νοιώθει ασφάλεια στη ζωή αλλά και μια ζωή μετά το θάνατο. Τούτο το υπαρξιακό θέμα, ανησυχεί όλους τους ανθρώπους.

«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;», είναι η ερώτηση που απευθύνει ο νέος στον Ιησού Χριστό.

Καλό είναι να την απευθύνουμε και εμείς προς το Σωτήρα μας. "Τι χρειάζεται να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;"

 Άραγε, γνωρίζουμε πραγματικά τι χρειάζεται να κάνουμε για να κερδίσουμε την αιώνια ζωή;

Ας ακούσουμε την απάντηση του Κυρίου· παραθέτει τις δέκα εντολές, τις οποίες, κάποιες εξ αυτών, παραθέτει προς το νέο και προς τον καθένα μας ξεχωριστά. Τότε, περιχαρής ο νέος γυρίζει και Του λέει: «Ὅλα αὐτὰ τὰ ἔχω τηρήσει ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια.  Σὲ τί ἄλλο ἀκόμη ὑστερῶ;»

Ποιο είναι το σφάλμα του νέου εδώ, αλλά και το δικό μας;

Σε μια επιφανειακή ανάγνωση και εκτέλεση του νόμου του Θεού.

Όλα αυτά, ίσως, τα κάνουμε στη ζωή μας (δεν κλέβουμε, δεν μοιχεύουμε, τιμάμε τους γονείς μας κλπ.), αλλά στην καθημερινή μας ζωή κάνουμε αρκετά λάθη και απροσεξίες. Δεν είμαστε δίκαιοι με τους άλλους ανθρώπους, δεν αγαπάμε τον εχθρό μας –πολύ δύσκολο το συγκεκριμένο-, δεν βοηθάμε τον ανήμπορο αδερφό μας και άλλα πολλά.

Όταν δεν συγχωρώ τον άλλον που μου έκανε κακό, τότε δεν τηρώ το νόμο του Θεού.

Συνεχίζει, λοιπόν, ο Κύριός μας λέγοντάς του να πουλήσει όλα τα υπάρχοντά του και να Τον ακολουθήσει.

Εκεί, στεναχωρήθηκε ο πλούσιος νέος, καθώς δεν μπορούσε να αντέξει τόσο μεγάλη θυσία για την αιώνια ζωή.

Έτσι, είναι η πραγματικότητα και στις μέρες μας. Είμαστε προσκολλημένοι, σε μεγάλο βαθμό, στα υλικά αγαθά. Επιζητούμε να έχουμε τα πάντα, αλλά παράλληλα χάνοντας τα πάντα. Γιατί χάνοντας; Γιατί χάνουμε το σημαντικότερο· την αιώνια ζωή. Για να κερδίσουμε λίγη ευδαιμονία, χάνουμε την πληρότητα της ψυχής μας.

Ο Μητροπολίτης Νικοπόλεως Μελέτιος, υπογραμμίζει ότι: "Τι μας λέγει αυτό το περιστατικό; Όλοι θέλουμε να είμαστε πλούσιοι. Γιατί; Για να μπορούμε να φάμε, να ντυθούμε καλύτερα, να διασκεδάσουμε λίγο πιο καλά. Όλοι θέλουμε να έχουμε κάτι περισσότερο. Και όποιος δεν το έχει, το λαχταράει. Δίκαια, όμως υπάρχει και το «αλλά». Δεν κάνει να κολλάει κανείς στα επίγεια. Γιατί; Γιατί ας πούμε, ότι φρόντισες και απόκτησες μεγαλύτερη περιουσία. Ένα σπίτι και μερικά στρέμματα γης παραπάνω. Ο Παράδεισος αδελφέ, είναι μεγαλύτερος. Έχει πιο πολλά στρέμματα. Δεν σε συμφέρει να χάσεις τον Παράδεισο για μερικά στρέμματα γης. Δεν σε συμφέρει να χάσεις την Βασιλεία του Θεού για ένα σπίτι. Δεν σε συμφέρει να χάσεις το μεταφορικό μέσο που λέγεται φτερά των Αγγέλων, για ένα αυτοκινητάκι. Και δεν σε συμφέρει να έχεις πλούτη, εδώ στη γη, αν είναι γι’ αυτά και από αυτά να χάσεις τα πλούτη της Βασιλείας του Θεού, τα οποία είναι τόσα πολλά και τόσο όμορφα που ο απόστολος Παύλος είπε: «Μάτι δεν τα είδε ποτέ. Αυτί δεν τα άκουσε, καρδιά δεν μπόρεσε να τα επιθυμήσει»."

«Καὶ τίς δύναται σωθῆναι;». "Και ποιος μπορεί να σωθεί", ρωτάνε οι μαθητές τον Χριστό.

Όλοι μας, προσπαθούμε να έχουμε και τις αδυναμίες μας και το Χριστό. «Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. 6,24), μάς προειδοποίει ο Χριστός. Χρειάζεται να επιλέξουμε είτε το ένα είτε το άλλο. Δε γίνεται και τα δύο. Είναι αρκετά δύσκολο, να νικήσουμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας, μόνοι μας. Αυτή την ανήσυχη ερώτηση παραθέτουν στον Χριστό. Και εκείνος, απαντάει, για να τους καθησυχάσει: «Τὰ ἀδύνατα παρ’ ἀνθρώποις, δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν». Αυτά τα οποία εμείς δεν μπορούμε να διορθώσουμε, μπορούμε να επικαλεστούμε τη χάρη και τη δύναμη του Θεού, για να γίνει ο σταυρός μας πιο ελαφρύς.

Με την ταπείνωση, μπορούμε να προσελκύσουμε το Θεό, για να μας βοηθήσει στη ζωή, ώστε να ξεφύγουμε από τις ανθρώπινες αδυναμίες. Η εκκλησία, είναι γεμάτη από ανθρώπους που νίκησαν τις αδυναμίες τους, και έγιναν άγιοι.

Μπορούμε και εμείς να γίνουμε άγιοι, με τη βοήθεια του Θεού.

Αμήν!

Σωτήριος Θεολόγου

Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.