Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Ο Χριστός σέβεται την ελευθερία του ανθρώπου

 

Η ευαγγελική περικοπή, από το Ευαγγέλιο του Λουκά, κάνει αναφορά για έναν δαιμονιζόμενο που  έσπαζε τις αλυσίδες με τις οποίες προσπαθούσαν να τον δέσουν, στην περιοχή των Γαδάρων. Ο Χριστός συνάντησε αυτό τον άνθρωπο, κοντά στο κοιμητήριο της πόλης, ο οποίος ήταν ένας δυστυχισμένος άνθρωπος, κυριευμένος από δαιμόνια.

«Τὶ ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαι σοῦ, μὴ μὲ βασανίσῃς», λένε τα δαιμόνια από το στόμα του ανθρώπου προς τον Χριστό, που Τον αναγνωρίζουν ως Υιό του Θεού. Τα δαιμόνια γνωρίζουν τη δύναμη και την κυριαρχία που έχει ο Χριστός απέναντι σ’  αυτά και με έναν λόγο Του, μπορεί να τα εξαφανίσει.

Στη συνέχεια της διήγησης, παρατηρούμε ότι οι βοσκοί μεταφέρουν την είδηση στην πόλη και οι κάτοικοί της παρακαλούν τον Χριστό να μην μπει μέσα σ’ αυτήν, αλλά να φύγει. Του είπανε: "Δεν σε θέλουμε" και ο Ίδιος σεβάστηκε την απόφαση των ανθρώπων και δεν εισήλθε στην πόλη. Δεν Τον ήθελαν στη ζωή τους γιατί θα έπρεπε να αλλάξουν κάποιες συνήθειες που είχανε.

Μήπως, αγαπητοί μου, το ίδιο κάνουμε και σήμερα;

Υψώνουμε ένα τείχος και λέμε: "Χριστέ μου, δεν σε θέλω στη ζωή μου, στο σπίτι μου, στην καρδιά μου". Δεν θέλουμε τη ζωή μας να τη στηρίξουμε στο Ευαγγέλιο, δε θέλουμε το Χριστό ανάμεσα στις σχέσεις μας με τους άλλους ανθρώπους.

Θέλουμε ένα και μοναδικό πράγμα. Να κάνουμε τον εαυτό μας, Θεό. Στηριζόμαστε στις γνώσεις μας, στα πλούτη μας, στην τεχνολογική μας εξέλιξη, στα επιστημονικά μας επιτεύγματα. Θεωρούμε τον εαυτό μας παντοδύναμο, πάνω στον κόσμο.

 

Καταλήγοντας, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι το τρένο της ζωής μας δεν είναι τόσο μεγάλο όσο φανταζόμαστε. Καλό θα είναι να αγαπήσουμε την μετάνοια και την προετοιμασία για την Βασιλεία των Ουρανών, έχοντας ζήσει κοντά στο Χριστό και στην Εκκλησία, " ἐάν τε οὖν ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκωμεν, τοῦ Κυρίου ἐσμέν". (Ρωμ. 14, 8). Ο μακαριστός Μητροπολίτης Νικοπόλεως. Μελέτιος, αναφέρει ότι: " Ο άνθρωπος κοντά στο Χριστό πώς είναι; Όταν ο πρώην δαιμονισμένος έγινε καλά, έκατσε «παρά τους πόδας του Ιησού, ιματισμένος και σωφρονών». Γεμάτος ηρεμία. Ηρεμία σημαίνει ό,τι «δύσκολο» και αν συμβεί, εγώ έχω μέσα μου γαλήνη. Φωνάζει ο άλλος, βρίζει, με αδικεί; Ξέρω να έχω μέσα μου ειρήνη. Πόσο διαφέρει ο άνθρωπος αυτός από εκείνον που γίνεται σβούρα του διαβόλου; Που όταν του δώσει μια αφορμή να θυμώσει γίνεται εκτός εαυτού".

 

Σωτήριος Θεολόγου, Φοιτητής Α.Ε.Α.Θ.